|
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
(مانسل بوسه های خیابانی هستیم)
مرادوست بدار اندکی اما طولانی.........
سختی درد در این راه چه دیدن دارد سخن عشق ز دلدار شنیدن دارد راه گردیم ازاین سو به هر آنجا بشود قافیه حرف گزافیست بریدن دارد درد من تازه نه که کهنه ترین خاطره هاست حرف من با تو فقط چیدن این فاصله هاست توچه زیبا هستی گلمن یادم کن از پس پرده درآ زغم آزادم کن دل شده عاشق تو عاشق رویایت میشود درره عشق, جان فدای یادت تو زمن دوری و من بی قرارم انگار هردم وثانیه اش من خرابم اینبار دل به دریا زده است در فراغ رویت عقل دیوانه شده بس تورا میجوید در کدامین سویی این طرف یا آن سو من تورا گم کردم میشوم در هر کو توچه زیبا بودی زیر نور مهتاب زلف هایت رقصان روی سرپنجه باد من نمی دانستم زکجا می آیی بس تورا میخواهم که تو اش نادانی برق آن چشمانت ماه آن رخسارت زکجا گویم من زخوش کردارت ز اهورا بودی یاز نور مهتاب وه چه زیبا بودی در پس آبی یاد من تورا حس کردم در گه تنهایی تومرا میفهمی تومرا می خوانی منتورا میخواهم بیشتر از هر کس توبرایم خوبی خوبتر از هر کس من تورا فریادم من تو را بیمارم ای طبیبم گه گاه سر بزن بر یارت شب چه زیبا شده است غنچه ها خندانند همه این ها از عشق همگان شادانند......................................... من تورا میخوانمت ای سرنوشت یاس ها من تورا میبینمت ای در میان باغ ها بوی تو بوی عبیر است از فراسوی خیال یاد تو درو عقیق است از سرای یادگار چشم هایت آهوان را شرم در کار آورد زلفکانت حوریان را عجب ها بار آورد میدرخشد صورت زیبای تودریاد ما میخرامد یاد تو در کارگاه کارما کاش یک دم همره و همراز ماها میشدی کاش روزی شاه و مولای دل ما میشدی حرمت چشم تورا مستان جان دانند و بس مستی روی تورا پیر مغان خواهان و بس من نمی دانم چه ترفندی تواندر کارما کز دل و جان برتری آرامش هرگاه ما ...................................... یادش بخیرگم میشدم در نگاه تو من بودم و جام شراب وجمال تو دل میسرود قصه دلدادگی به تو گل مینمود سجده به درگاه پاک تو گه می فتاد عکست رخت در دل شراب آن سان که ماه برافتد به قلب آب میگشت باد به جستار زلف تو تاکه برد بوی تو و طره مشک تو یادش بخیر باد یاد تو و روزگار خوش صد جشن مینمود رایت چشم سیاه تو از گوشه نگاه خدنگت کمانه رفت سوی دل گمشدگانت نشانه رفت زد تیرو عشق سرایت به جان نمود مرهم نداشت زخم و دلم رفتو جان نمود گفتا طبیب دوایت سلام اوست تنها تورا معالجه ام بس وصال اوست اما نبود میسر برای ما دستم کوته و تو در ورای آن زآن هرصباح جام می و درد های من شد مرهمی به زخم دل و درد های من .....................................
پرسه میزنم میان کوچه های بیکسی بی تو میشوم بسان روزگار بی کسی میروم تابشوم پرزخیالو بی کسی, گاه گاهی نظری به پشت سرخواهم کرد تاشوم مطمئن ازنشانه های بی کسی ماهتابم تودگر راه به بیراه نبر بی تو تنها میشوم بین حصار بیکسی گا ه وبی گاه خیال رخ تو می آید میبرد من رابدور از این سیاه بی کسی پشت دروازه تردید عجب جایی بود دلبری شیرین سخن فارغ ز کار بی کسی چشم های تیره و فردای روشن معجزش مینمودش دلربایی در کمال بی کسی گیسوانش مشک بودندو لبانش لعل ناب آن خم ابرو کمانی بر قیام بی کسی ,کاش رویا های من تصویر باور میشدند درپس این کوچه های پرفراغ بی کسی مرگ را گویم نیا فعلا نیاز فرصتیست تا که بوسم خاک پایش در کمال بیکسی آی شیرینم بدان دلگشته فرهادت منم دردل این کوه فریادم زکار بی کسی, بهتر از فکرت خیالی نیست در بازار من رد پایت راه جَستن از سرای بی کسی ....
نظرات شما عزیزان:
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
